Ik werk al enige tijd voor SURF. SURF zorgt ervoor dat het onderwijs en onderzoek kunnen profiteren van ICT. Dat is in mijn verhaal over mobiliteit allemaal niet zo belangrijk. Een bekende van mij werkte al bij SURF en het leek me van meet af aan een leuke plek om te werken. De bedrijfscultuur sprak me aan. Waar ik overheen moest stappen bij mijn sollicitatie was dat ik niet bepaald meer ging verdienen. Door wat gunstige regelingen links en rechts was het financiële resultaat van mijn overstap zo'n beetje nul. Daar stond voor mij de cultuur tegenover, dus ik zou het zeker doen. Gelukkig is er ook een secundaire arbeidsvoorwaarde die motiveert over te stappen en die hier goed is te benoemen. Het is namelijk zo dat er een 1e klas OV-kaart wordt aangeboden, onafhankelijk van de woon-werk afstand. Deze is vrij om te gebruiken, ook al woon je op een minuut lopen. Nou vooruit, er geldt een fair use policy. Wat maakt dat uit? In mijn geval kan ik zeggen dat het mij nóg makkelijker over de streep trekt te kiezen voor dit bedrijf ondanks dat het in eerste instantie financieel niet veel oplevert. Dit krijg je indirect terug. Je ziet er financieel wat van terug want ik zat hoe dan ookregelmatig in de trein. Eenmaal in het bezit van die kaart merk ik ook dat het steeds makkelijker wordt de auto te laten staan. Elke kilometer kost geld, laat staan parkeren. Hier hoef je niet veel woorden aan vuil te maken. 

Dat dit organisatiebreed een rol speelt blijkt wel uit de discussie die deze regeling oplevert bij de recente reorganisatie. De arbeidsvoorwaarden waren niet voor iedereen gelijk en niet iedereen heeft zo'n OV-kaart. Daar komt bij dat niet iedereen zo'n kaart nodig heeft. We hebben ook een vestiging die niet bij een station ligt. Discussies over de arbeidsvoorwaarden worden vurig gestreden als het gaat om het recht zo'n kaart te behouden. Het stelt je in staat in de trein te werken, waardoor je reis onderdeel wordt van je werkdag. Dit schrappen is voor velen een halszaak. Blijven of ander werk zoeken. Schrap deze regeling en je zult zien dat het uit financieel oogpunt zo zal zijn dat veel medewerkers de keuze maken 2e klas te reizen. Je hebt dan geen zekerheid of je onderweg nog kunt werken als de trein vol zit. Want de 2e klas zit vaak vol. Als je dit thuis moet compenseren zet je de motivatie van medewerkers om bij je in dienst te blijven onder druk. Het is onderdeel van onze cultuur geworden. Ik kan er meteen als kanttekening bij plaatsen dat het aannemelijk is dat de 1e klas voller en voller komt te zitten als elk bedrijf dit doet, dit is het welbekende vraag aanbod verhaal. Niet reizen voor je werk blijft het beste. 

De voordelen voor de stad zijn evident: fiets en trein zijn de voornaamste manier om op ons werk te komen. Ik kan geen collega opnoemen die met de auto naar zijn werk komt en geklaag daarover hoor ik niet. Integendeel. Recent is de vergoeding voor het met de fiets naar je werk komen ook nog eens uitgebreid dus er is ook nog eens een motivatie voor beweging in plaats van het openbaar vervoer bijgekomen. Over trickle down gesproken...

Voor de lezers die op HR werken nog dit: alle zakelijke trips in Nederland worden zo veel mogelijk (zo niet allemaal) met het openbaar vervoer gedaan. Geen gedoe met bonnetjes en administratie, want je hebt alles op voorhand al geregeld met de NS. Ook die OV-fiets. Vraag de NS eens een voorstel te doen en kijk wat het je oplevert. Je bent niet meer met declaraties in de weer, je medewerkers bewegen wel meer, zijn gezonder en je haalt er mogelijk nog wel eens een medewerker mee in huis die het anders niet aantrekkelijk vindt. Zorg op zijn minst voor een divers aanbod in mobiliteit en houd op met enkel die 19 cent per kilometer uit te keren.